Zapasy w medialnym kisielu jako narzędzie ochrony klimatu?

W dobie telewizji biesiadnej tylko prawdziwie dramaturgiczne debaty mają szansę przyciągnąć uwagę kapryśnej publiczności. Ironistów – a przecież i takich nie brakuje wśród zadeklarowanych zwolenników ochrony klimatu – korcić może formuła publicznej młocki na argumenty, swoistych pojedynków w medialnym kisielu.

Czy warto dać się wychłostać w popularnym programie satyrycznym, by pozyskać zwolenników ochrony klimatu? Nie wszystkim przecież młocka wypada. A i oddelegowani siepacze młócić się muszą rozważnie. Bill McKibben z ruchu 350.org – nieco sztywny, nieco zafrasowany – wyszedł jednak obronną ręką z potyczki z nieobliczalnym showmanem, prowadzącym Colbert Report. Prezentujemy filmik, który plasuje dyskusję o globalnym ociepleniu w samym centrum amerykańskiego show businessu.

Wcześniej kilka słów o rozmówcach:

Bill McKibben jest współzałożycielem globalnego ruchu 350.org, postulującego obniżenie zawartości CO2 w atmosferze do ambitnego poziomu 350 ppm (cząstek na milion). To wg naukowców poziom bezpieczny, znacznie zwiększający szansę na złagodzenie zmian klimatu. Powrót do wartości 350 ppm postulują min. przewodniczący Międzyrządowego Panelu ds. Zmian Klimatu, dr Rajendra Pachauri oraz James Hansen, szef komórki ds. zmian klimatu NASA – Goddard Institute for Space Studies. Obecnie stężenie CO2 w atmosferze wynosi 390 ppm i szybko rośnie.

Stephen Colbert i jego Colbert Report to prawdziwa medialna instytucja w Stanach Zjednoczonych. Colbert jest błyskotliwy, prześmiewczy i szalenie popularny. Sama z zamkniętymi oczami stanęłabym z nim do pojedynku –zmiany klimatu wymagają naszej uwagi, nawet okraszone komediowym sosem.

I na naszym medialnym podwórku przychylnie patrzy się na krotochwilny ton debaty. Pomna na to, rezolutnie podeszłam do potyczki z ekscentrycznym Januszem Korwinem Mikke w TVP Info. W pełni świadomie, choć bez ekscytacji, zanurzam się w medialnym kisielu. Koniec końców, o zmianach klimatu trzeba mówić, z wyczuciem chwili i potrzeb odbiorców. Uparcie, ale umiejętnie, by clue sprawy nie zginęło w medialnym jazgocie. Ech, wyzwanie…

Na reprodukcji: Frans Hals, Jester Playing a Lute (1620-25)